เมื่อไม่นานมานี้ผมอายุ 24 ปี ได้ลาออกจากงานประจำ มาทำกิจการของตัวเอง
เวลาผ่านไป ผมก็ทำนั่นทำนี่ รับเขียนโปรแกรมบ้าง ทำสื่อการสอนบ้าง ทำโปรแกรมขายบัาง
ขายเสื้อผ้าบ้าง และอีกหลายอย่าง ที่ทำให้ตัวเองมีเงินเพียงพอ ซื้อมาม่ากิน + จ่ายค่าห้องเช่า
เวลา...
เดินไปอย่างรวดเร็ว เหมือนไม่เคยรอใคร และไม่เคยถามผมเลยว่า รู้ทันมันหรือเปล่า...
ขณะนี้ ผมอายุ 29 แล้ว และอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าก็จะ 30 ใช่ครับ ฟังดูไม่ผิดเลยแม้แต่ตัวเดียว
อายุมันเดินไปเรื่อยๆ ขณะที่ผมก็ยังทำอะไรอีกหลายอย่างไม่เสร็จ
บางครั้งนะ... ก็เล่นมากไป ลองนี่ลองนั่นมากไป จนทำให้เสียเวลาไปเปล่าๆ
เลยมานั่งทบทวนวันวาน เก่าๆ ที่ผ่านมา...
ในการก้าวขึ้นบันไดแต่ละขั้นนั้น มันมีอะไรซ่อนอยู่...
คือการเรียนรู้ ช่วงจังหวะที่ขาเราก้าวจากขั้นหนึ่ง ไปหาอีกขั้นหนึ่ง
เก็บประสบการณ์ ความผิดพลาด ความถูกต้อง เพื่อเรียนรู้มัน
หลายคนก็ไม่รู้ว่าเวลาเดินเร็วอย่างเหลือเชื่อ...
หลายคนก็ยังไม่ได้ค้นหาตัวเอง ว่าอยากทำอะไร...
คุณรู้มั้ย กว่าที่คุณจะพบตัวเอง และกว่าที่จะทำสิ่งนั้นให้สำเร็จได้ ก็ต้องใช้ "เวลา" ไม่ใช่น้อยๆ เลย
มันอาจยาวนานเป็นสิบปี หรืออาจจะต้องทำ ตลอดชีวิต ก็เป็นได้
ไม่ว่ายังไงก็ตาม สำหรับผมแล้ว เวลานั้นล้ำค่าเสมอ เหนือกว่าทุกสิ่งแม้แต่เงินทอง...
หากเรามีเงิน มีชื่อเสียง แต่ไม่มีเวลาอยู่กับคนที่เรารัก จะมีความหมายอะไร
หากเรามีเวลา แต่คนที่เรารักเขาไม่มีเวลา จะมีความหมายอะไร
"เวลา" จึงเป็นสิ่งที่ล้ำค่า มันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
สุดท้ายนี้ ขอฝากถึงทุกๆ คน
จงใช้เวลาอย่างรู้คุณค่า ก่อนที่หลายอย่าง จะสายเกินไป...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น