การศึกษาไทย หลงทางจริงหรือ???

เป็นอีกบทความหนึ่งที่ผมเดาไว้โดยไม่ต้องใช้หมอดูก็รู้ได้ ว่าผมโดนด่าหนักแน่

จากบทความก่อนหน้านี้ ที่ได้เขียนเรื่อง "โปรเจคจบ หรือ โปรเจคเจ็บ" ก็โดนไปบ้างแล้ว

มันไม่แปลกหรอกครับ ถ้าผมไปกระทบ "ใครบางคน" ที่เขาอยู่ในระบบ

และไม่ได้เหลียวมองในมุมของ ผู้เรียน จะเอาแต่ด้านของตัวเอง

ผมขอเล่า อย่างนี้ก่อนแล้วกันนะครับ

คนเราทุกคนนั้น ไม่ได้ชอบอะไรที่เหมือนกัน แม้ว่าเขาจะนั่งเรียนติดกัน

ถ้าไม่เชื่อ ลองให้เด็กเขียนสิ่งที่ชอบ เพียงอย่างเดียว แล้วคุณเอามาดู

จะพบว่า มันมีอะไรที่แตกต่างกันเต็มไปหมด...

ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะคนเรา ไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละครับ

แต่โรงเรียน หรือห้องเรียน ต้องการทำให้คนทุกคน "เหมือนกัน"...

เรื่องจริงก็คือ มันเป็นไปไม่ได้..

ทำให้คนบางคนถนัดสิ่งนั้นๆ มากกว่าอีกคน แต่ในบางเรื่อง อีกคนก็ถนัดกว่า

ผมยกตัวอย่างนะ สาขาด้านการเขียนโปรแกรม ก็จะมีเด็กบางคนเก่งกว่าเพื่อน

บางคนเขียนโปรแกรมไม่เป็นเลยซักบรรทัด มันไม่แปลกครับ

ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย ทุกสถาบันเป็นแบบนี้หมด ไม่ว่าจะที่ไหน โด่งดังแค่ไหน

ก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น

ปัญหาไม่ใช่เด็ก แต่ปัญหาคือ สิ่งที่พวกเขาชอบนั้น มันไม่ได้อยู่ในสิ่งที่พวกเขาเรียน

ก็อาจจะมีบ้าง ที่รู้ตัวเองว่าชอบอะไร และเลือกเรียนทางนั้น

แต่เชื่อผมเหอะ มีหลายคน เรียนตามเพื่อน หรือเรียนเพราะ "คิดว่ากูชอบสิ่งนี้"...

เอาเข้าจริง รู้ตัวอีกที แม่ง ไม่ใช่กูเลยว่ะ ก็ปาเข้าไปที่ 3 แล้ว

ผมว่า ไม่ว่าอย่างไร ก็ตามครับ หากเราต้องการให้เด็กทำอะไรได้ คนสอนก็ต้องสอนเขา

และทำได้ด้วย ไม่ใช่เอาแต่พูดปาวๆ ทำไม่ได้ แต่อยากให้เด็กทำได้

เอาแบบนี้ครับ ถ้าผู้สอนทำได้ ก็เป็นที่ปรึกษาให้กับเด็กที่เขาจะมุ่งมั่นในเส้นทาง ที่ตรงสาขา

อันนี้คุณจะได้เด็กเก่ง ตรงกับงาน และมีอนาคต ในทางของเขา

แต่คนไหนเขาไม่เอา และคุณก็ทำไม่ได้ สอนเขาไม่ได้ ก็ให้เขาทำออกมา เท่าที่เขาทำได้

จะแฟร์กว่าไหม

ขออภัยครับ ผมคนตรง และผมก็มองเห็นปัญหาแบบนี้มานานมากแล้ว การศึกษาไทย

ไม่เคยแก้เรื่องนี้สักที เอาแต่จะสร้างคนเก่งทั้งห้อง โดยที่ความจริง คนเราไม่ได้ชอบเหมือนกัน

ใครไม่เอา ใครไม่สน ก็ไปตีตราว่ามันโง่ ไม่ฉลาด ทั้งที่เขาก็มีสิ่งที่เขาชอบ

และไม่แน่ว่า สิ่งนั้น อาจจะทำได้ดีกว่าคนที่เกรดเยอะๆ ด้วยนะ...

สุดท้าย ผมไม่ได้สนหรอกครับ ว่าใครจะด่าผมหลังจากโพสบทความนี้

ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะมันคือความจริงครับ และอีกเรื่องเลยที่สำคัญมาก

เมื่อยามผมล้มลง ไอ้คนที่ด่าผมปาวๆ ก็ไม่ได้มาช่วยเหลือผม

และในยามที่ผมสำเร็จ ก็คือผมครับ ไม่ใช่เขา

เพราะฉะนั้น สุดท้ายแล้ว ผมไม่สน ง่ายดี...